ფეთჰულაჰ გიულენი ამერიკულ გაზეთ The Washington Post-ში სტატიას აქვეყნებს. პრეზიდენტ რეჯეპ ტაიპ ერდოღანის აშშ-ში ჩასვლის დღეს გამოქვეყნებულ სტატიაში, გიულენი თურქეთში მიმდინარე მოვლენების ანალიზს აკეთებს.
გიულენის თქმით, 15 ივლისის სამწუხარო გადატრიალების მცდელობის შემდეგ, თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეპ ტაიპ ერდოღანი უდანაშაულო ადამიანებს სისტემატიურად დევნის, აპატიმრებს, აკავებს, სამსახურიდან ათავისუფლებს. დღემდე მხოლოდ ჩემთან ასოცირებული ″მოძრაობა ჰიზმეთის″ მიმდევრების გარდა, რომლებსაც მსოფლიო მშვიდობის მეტი არანაირი მიზანი არა აქვთ, ალავიტების, ქურთების, სეკულარისტებისა და მემარცხენეების მომხრე, ჟურნალისტების და აკადემიკოსების ჩათვლით 300 ათასზე მეტ ადამიანს ცხოვრება გაუნადგურა.
ფეთჰულაჰ გიულენი სტატიაში აღნიშნავს, რომ ერდოღანი ისედაც დემოკრატიულ ქვეყანაში უპრეცენდენტო სახელმწიფო ძალაუფლებას ფლობდა. რეფერენდუმის შემდეგ თურქეთში ავტორიტარიზმის უფრო მეტად გაააქტიურების მეშინია.
″ერდოღანის მიერ უდანაშაულო ადამიანების ასეთნაირად დევნა, მხოლოდ თურქეთის ინტერესებიდან გამომდინარე მარტივი საშინაო საქმე არ არის. სამოქალაქო საზოგადოებაზე, ჟურნალისტებზე, მეცნიერებზე და ქურთებზე განხორციელებული საგანგებო ზეწოლა ქვეყნის გრძელვადიან სტაბილურობასაც საფრთხეს უქმნის. თურქეთის საზოგადოება სამართლიანობისა და განვითარების პარტიის(AKP) რეჟიმის პერიოდში უპრეცენდენტოდ პოლარიზებული იყო. დიქტატორული რეჟიმის ქვეშ მყოფი თურქეთი, ძალადობის მომხრე რადიკალური დაჯგუფებების თავშესაფრი გახდება, ქურთ თანამოქალაქეებს სასოწარკვეთილებისკენ უბიძგებს, უსაფრთხოების თვალსაზრისით ახლო აღმოსავლეთისთვის კოშმარად იქცევა.
თუმცა, პირველ რიგში ერდოღანმა საკუთარ ხალხზე დევნა და ზეწოლა უნდა შეწყვიტოს, იმ ადამიანებს რომლებსაც ყოველგვარი გამოძიების გარეშე უფლებები შეუზღუდა, უნდა დაუბრუნოს. მე, ალბათ, იმდენს ვერ ვიცოცხლებ, რომ თურქეთის სამაგალითო დემოკრატიულ ქვეყნად ჩამოყალიბებას მოვესწრო მაგრამ ავტორიტარიზმისკენ მიმავალი ტენდენციის სანამ ძალიან გვიანი არ იქნება საპირისპირო მიმართულებით შემობრუნებისთვის ვლოცულობ.″- წერს გიულენი სტატიაში.
გიულენი ასევე სტატიაში წერს, რომ როდესაც გადატრიალების მცდელობა მოხდა, მან კატეგორიულად დაგმო და მისთვის წაყენებული ბრალდებები გასაგებ ენაზე უარყო. გარდა ამისა, ისიც განვაცხადე, რომ გადატრიალების მცდელობაში მონაწილეებმა ჩემეულ იდეალებს უღალატეს. მაგრამ ერდოღანმა, ყოველგვარი მტკიცებულებების გარეშე 5000 მილის შორიდან გადატრიალების მცდელობის დაგეგვმაში დამადანაშაულა.
″მომდევნო დღეს მთავრობამ, ბანკში ანგარიშის გახსნის, სკოლაში მასწავლებლად მუშაობის ან და გაზეთში სტატიის დაწერის მსგავსი მიზეზებით ″მოძრაობა ჰიზმეთ″-თან დაკავშირებული ათასობით ადამიანის სია მოამზადა. ისე აჩვენეს თითქოს ასეთი კავშირი დანაშაული იყოს და ამ ადამიანებს ცხოვრები განადგურება დაიწყეს. სიაში, რამოდენიმე თვის წინ გარდაცვლილთა სახელები და იმ დროს ნატოს ევროპის შტაბ-ბინაში მომუშავე ადამიანების სახელები იყო. საერთაშორისო დამკვირვებლების მხრიდან ბევრი გატაცების, პატიმრობაში ყოფნისას წამებისა და სიკვდილიანობის შემთხვევა დაფიქსირდა. მაგალითად, მალაიზიაზე ზეწოლა მოახდინეს იმის გამო, რომ სამი ″მოძრაობა ჰიზმეთის″ მიმდევარის დეპორტაცია მომხდარიყო, მათ შორის ერთ-ერთი 15 წლის განმავლობაში მალაიზიაში სკოლის დირექტორად მუშაობდა. ამ ადამიანების თურქეთში ექსტრადაციის შემთხვევაში მათ, რომ დაპატიმრება და დიდი ალბათობით წამება ემუქრებათ ამის სათქმელად წინასწარმეტყველება საჭირო არ არის.″- ნათქვამია სტატიაში.
გიულენი სტატიას შემდეგნაირად ასრულებს: თურქეთმა ხალხმა დემოკრატია ისევ ფეხზე რომ დააყენონ ამისათვის ევროპელი მოკავშირეებისა და აშშ-ს მხარდაჭერა სჭირდებათ. თურქეთმა 1950 წელს ნატოში შესასვლელად რეალურად მრავალპარტიული არჩევნები დაიწყო. ნატო-ს, შეუძლია თურქეთშ როგორც ალიანსის წევრ ქვეყანას მოსსთხოვოს დემოკრატიული ნორმების ერთგული დარჩენა და უნდა მოითხოვოს კიდეც.
