გოგაშვილი ლაპარაკობს მოდიფიცირებულად, რაღაცას ამბობს და რაღაცას – არა. რატომ – სხვა საქმეა. ყველაზე რეალური ვერსიის მიხედვით, გოგაშვილი ერიდება მოყვეს ის ეპიზოდი, რომლის მიხედვითაც შორენა რომ შეიტანდა საჭმელს პატრიარქთან და პატრიარქი გარდაიცვლებოდა, მერე უკვე შორენას დააკავებდნენ პატრიარქის მკვლელობაზე. ამით გოგაშვილი ერიდება პატრიარქს, რომელმაც სიმართლეზე მეტად ოჯახის წევრები უფრო დაიცვა. თუმცა საუბრის ერთ ნაწილში მიანიშნებს კიდეც ამაზე.
როდესაც „ციანიდის საქმეზე“ სასამართლოში ვიყავი, ვთქვი, რომ იმ ბრალდებაზე რომელიც წაყენებული ჰქონდა დეკანოზ მამალაძეს, ის უდანაშაულოც იყო და მე მითუმეტეს არაფერი მესაქმებოდა. რამდენიმე წლის წინ და ახლაც, ვამბობდი და ვიმეორებ, რომ ჩემი აზრით, მაშინ საქმე გვქონდა პატრიარქის სიცოცხლის ხელყოფის მცდელობასთან, სადაც ჩართული იყო რამდენიმე ადამიანი. ცხადია, დეკანოზ მამალაძეს ჰქონდა რაღაც კავშირი (არ ვიცი, რა დოზით, რა მიზნით, რა როლი ჰქონდა დაკისრებული) ამ პროცესთან, მაგრამ არა ის, რაც მისი გასამართლების და სასჯელის ფორმულირება გახდა. დეკანოზი აღმოჩნდა მარტო, მაგრამ პროცესში ჩართული იყო ოხანაშვილიც, რომელიც არაერთ მღვდელმთვარს დღესაც ურჩევნია, რომ იყოს იქ, სადაც ახლა არის – შორს, რადგან დიდი ალბათობით, არაერთ ეპისკოპოსზე ჰქონდა კომპრომატები, რის გამოც მისი დღემდე ეშინია რამდენიმე ეპისკოპოსს.
გოგაშვილი ლაპარაკობს სხვა ადამიანების თანამონაწილეობაზე – რაც უნდა იყოს „ციანიდის საქმის“ სამართალწარმოების განახლების საფუძველი. ასევე ლაპარაკობს საქმის კვალიფიკაციაზე, რასაც არ აზუსტებს, მაგრამ თავისთავად საქმის პერეკვალიფიცირების სრული საფუძველია.
იმ დროსვე ვლაპარაკობდი იმაზე, რომ პატრიარქის სიცოცხლის ხელყოფის წარუმატებელი მცდელობის შემდეგ, მამალაძის დაჭერის მიუხედავად, მთავარი ორგანიზატორები საქმის აქტიურად დარჩნენ საპატრიარქოს და სინოდის მნიშვნელოვან ნაწილში, ზოგიერთ ეპისკოპოსს საპატრიარქო ამბიციების უკან გადაწევა მოუწია, ამ ჯგუფში კი გაჩნდა ბზარი და რამდენიმე იერარქს შორის კონფლიქტიც, შესაბამისად, ჯგუფი გაიყო, ზოგიერთი ჩამოშორდა, ზოგმა აქტიურად და ზოგმა შეფარულად გააგრძელა იგივე ტიპის საქმიანობა. შემდეგ ეტაპზე კი დაიგეგმა პატრიარქის მორალური სიცოცხლისუნარიანობის დარღვევა და დისკრედიტაცია, რაც რამდენიმე თვის შემდეგ დაიწყო კიდეც ერთ-ერთმა მიტროპოლიტმა.
გოგაშვილის საუბარში „სამების დაწვის“ საკითხშიც გამოჩნდა დამატებითი გარემოებები, რადგან გოგაშვილი მოქმედ ჯგუფს (მამალაძე, მამალაძე, ოხანაშვილი) ინტერესების მქონე პირებად ასახელებს, ასევე ბიზნესის წნეხზე პატრიარქის სიძის მხრიდან, რომლის უკანაც, ბუნებრივიამ იდგა პატრიარქის სიძესთან დაახლოებული პირები, განსაკუთრებით სასულიერო იერარქები.
მაღალჩინოსნის საჯარო საუბრის შემდეგ, პროკურატურამ უნდა დაჰკითხოს სოსო გოგაშვილი და რამდენიმე საქმის მიმართ ხელახლა აღძრას სისხლის სამართლის პროცესი.
და ბოლოს, ყველაზე მთავარი, უსაფრთხოების თანამშრომლები, მითუმეტეს მაღალი თანამდებობის პირები ან ყოფილი თანამდებობის პირები ამ ყველაფერზე არ უნდა ლაპარაკობდნენ საჯაროდ წლების შემდეგ, არამედ როდესაც თანამდებობაზე იყვნენ, შესაბამისად უნდა ემოქმედათ-წერს ჟურნალისტი არჩილ გამზარდია.
