განჩინებაში, რომლის მიხედვით, რუსთავი 2-ის გენერალურ დირექტორს უფლებამოსილება შეუჩერდა და დროებითი მმართველობა დაინიშნა, მოსამართლე თამაზ ურთმელიძე სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 271-ე მუხლს (გადაწყვეტილების აღსრულების უზრუნველყოფა) ეყრდნობა, რომლის მიხედვით:
„სასამართლოს შეუძლია უზრუნველყოს იმ გადაწყვეტილების აღსრულება,რომელიც გადაცემული არ არის დაუყოვნებლივ აღსასრულებლად XXIII თავით დადგენილი წესების შესაბამისად.”
ხსენებული ნორმა, მისივე შინაარსიდან გამომდინარე, არ ვრცელდება დაუყოვნებლივი აღსრულების პროცედურებზე – მოსამართლეს მხოლოდ იმ გადაწყვეტილების აღსრულება შეუძლია, რაც დაუყოვნებლივ აღსრულებას არ ექვემდებარება. ეს კი ურთმელიძის გადაწყვეტილების საპირისპიროა – მან ნორმა სწორედ დაუყოვნებელი აღსრულებისთვის გამოიყენა.
ამასთან, აღსანიშნავია, რომ განჩინების მიხედვით, გადაწყვეტილების აღსრულების უზრუნველყოფის ღონისძიება ტელეკომპანიის ქონების გაფლანგვის პრევენციისთვის ტარდება. ეს იმ პირობებში, როდესაც სარჩელის უზრუნველყოფის ღონისძიება უკვე გამოყენებულია – რუსთავი 2-ის ქონება სრულად დაყადაღებულია და მისი განკარგვის უფლება შეზღუდულია.
მოსამართლე თამაზ ურთმელიძემ ტელეკომპანია რუსთავი 2 ბიზნესმენ ქიბარ ხალვაშს 3 ნოემბერს მიაკუთვნა. თუმცა იქამდე, 2 ნოემბერს, საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლომ სამაუწყებლო კომპანია რუსთავი 2-ის სარჩელი წარმოებაში მიიღო და დაუყოვნებლივი აღსრულების ნორმის ამოქმედება გადაწყვეტილების გამოტანამდე შეაჩერა. შესაბამისად, მოსამართლე ურთმელიძის გადაწყვეტილება იქამდე არ უნდა აღსრულებულიყო, სანამ საქმეს სამივე ინსტანციის სასამართლი არ განიხილავდა
