“ზამირ კვეკვესკირის სხეული ალმოდებული კივის იმ ქვეყნის შუაგულში, რომელიც მისი სახლიც იყო და ციხეც.
ცეცხლი აანთო, რადგან ამ ქვეყანაში გაჩუმებულ სიტყვებს მხოლოდ ალი მოაქვს.
ზამირი აღარ არის.
მაგრამ მისი ცეცხლი აქ რჩება – ფერფლად, სიმართლედ და უჩინარ ტკივილად, რომელსაც კიდევ დიდხანს ვერ დაინახავენ ისინი, ვინც ზამირი სიკვდილამდე ვერც იცნეს და ვერც მოუსმინეს,- წერს მსახიობი ია ფარულავა.