შენგენის ხელშეკრულება უქმდება?

საინტერესოა ამ შემთხვევაში საქართველოს მოქალაქეების მიმართ შენგენში უვიზო მოგზაურობის საკითხი ან გამარტივებული ვიზის მიღების თაობაზე საუბრები. თუ გავითვალისწინებთ ზემოთ ხსენებულ განცხადებებს, მაშინ ამ მომენტისთვის არარეალურია, საქართველოსთვის ევროპაში უვიზო რეჟიმის დაწესება.

ესპანეთის  მიერ შენგენზე საზღვრების დროებით დახურვის თაოაბზე გაკეთებული განცხადება, რომელიც საფრანგეთში ტერორსიტული თავდასხმის შემდეგ გაკეთდა, ევროპის სხვა ქვეყნებშიც ჰპოვა გამოხმაურება. ჩეხეთის ევროპოლის დირექტორის მაოდგილემ ონდრიხ მარტინუმ განაცხადა, რომ სანამ იარსებებს ტერორიზმის საშიშროება, შესაძლებელია  შენგენში გადაადგილების დროებითი შეზღუდვის გადაწვეტილება იქნეს მიღებული.   საინტერესოა ამ შემთხვევაში  საქართველოს მოქალაქეების მიმართ შენგენში უვიზო მოგზაურობის საკითხი ან გამარტივებული ვიზის  მიღების თაობაზე საუბრები. თუ გავითვალისწინებთ ზემოთ ხსენებულ განცხადებებს, მაშინ ამ მომენტისთვის არარეალურია, საქართველოსთვის ევროპაში უვიზო რეჟიმის დაწესება.    შენგენის ხელშეკრულება არის შეთანხმება "საპასპორტო საბაჟო კონტროლის გაუქმების შესახებ ევროპის კავშირის ქვეყნებს შორის", რომელსაც თავდაპირველად ხელი მოეწერა 1985 წლის 14 ივნისს ევროპის 5 სახელმწიფოს მიერ: ბელგია, ნიდერლანდები, ლუქსემბურგი, საფრანგეთი, გერმანია. ხელშეკრულებას ხელი მოეწერა ლუქსემბურგის პატარა ქალაქ - შენგენში, სადაც იკვეთება ლუქსემბურგის, გერმანიისა და საფრანგეთის საზღვრები.  დღეისათვის შენგენის ხელშეკრულება აერთიანებს 25 ქვეყანას. ესენია: ბელგია, ნიდერლანდები, ლუქსემბურგი, საფრანგეთი, გერმანია, იტალია, ესპანეთი, პორტუგალია, საბერძნეთი, ავსტრია, დანია, ისლანდია, ნორვეგია, შვედეთი, ფინეთი, ლატვია, ლიტვა, ესტონეთი, ჩეხეთი, მალტა, პოლონეთი, სლოვაკეთი, სლოვენია, უნგრეთი, შვეიცარია. აღნიშნული ქვეყნები ერთად ქმნიან შენგენის ზონას.  დღეისათვის შენგენის ზონა მოიცავს 4 312 099 კვ.კმ -ს, სადაც ცხოვრობს დაახლოებით 400 მლნ ადამიანი.  შენგენის ზონა ჰგავს ერთგვარ სახელმწიფოს, რომელიც შეიქმნა საერთაშორისო ტურისტული ზონისათვის. მისი გარე საზღვრები მკაცრად კონტროლდება, ხოლო შიგნით საპასპორტო შემოწმება არ ხორციელდება. ხელშეკრულებამ დაადგინა, რომ შიდა, სახელმწიფოებს შორის საზღვრები უნდა გაუქმებულიყო, ხოლო გარე საზღვრები გამაგრებულიყო. ქვეყნები ვალდებულნი არიან, ერთიანი პოლიტიკა შეიმუშავონ მიგრანტების მიმართ, რაც მოითხოვს მონაცემთა საერთო ბაზისა და საერთო საპოლიციო-სასამართლო სისტემის შექმნას.  აღნიშნული წესები შეიმუშავეს 1999 წელს ევროკავშირის ქვეყნების ამსტერდამის შეხვედრაზე.  წყარო: ჩეხეთის საზოგადოებრივი ტელევიზიაესპანეთის მიერ შენგენზე საზღვრების დროებით დახურვის თაოაბზე გაკეთებული განცხადება, რომელიც საფრანგეთში ტერორსიტული თავდასხმის შემდეგ გაკეთდა, ევროპის სხვა ქვეყნებშიც ჰპოვა გამოხმაურება.
ჩეხეთის ევროპოლის დირექტორის მაოდგილემ ონდრიხ მარტინუმ განაცხადა, რომ სანამ იარსებებს ტერორიზმის საშიშროება, შესაძლებელია შენგენში გადაადგილების დროებითი შეზღუდვის გადაწვეტილება იქნეს მიღებული.

საინტერესოა ამ შემთხვევაში საქართველოს მოქალაქეების მიმართ შენგენში უვიზო მოგზაურობის საკითხი ან გამარტივებული ვიზის მიღების თაობაზე საუბრები. თუ გავითვალისწინებთ ზემოთ ხსენებულ განცხადებებს, მაშინ ამ მომენტისთვის არარეალურია, საქართველოსთვის ევროპაში უვიზო რეჟიმის დაწესება.

შენგენის ხელშეკრულება არის შეთანხმება “საპასპორტო საბაჟო კონტროლის გაუქმების შესახებ ევროპის კავშირის ქვეყნებს შორის”, რომელსაც თავდაპირველად ხელი მოეწერა 1985 წლის 14 ივნისს ევროპის 5 სახელმწიფოს მიერ: ბელგია, ნიდერლანდები, ლუქსემბურგი, საფრანგეთი, გერმანია. ხელშეკრულებას ხელი მოეწერა ლუქსემბურგის პატარა ქალაქ – შენგენში, სადაც იკვეთება ლუქსემბურგის, გერმანიისა და საფრანგეთის საზღვრები.

დღეისათვის შენგენის ხელშეკრულება აერთიანებს 25 ქვეყანას. ესენია: ბელგია, ნიდერლანდები, ლუქსემბურგი, საფრანგეთი, გერმანია, იტალია, ესპანეთი, პორტუგალია, საბერძნეთი, ავსტრია, დანია, ისლანდია, ნორვეგია, შვედეთი, ფინეთი, ლატვია, ლიტვა, ესტონეთი, ჩეხეთი, მალტა, პოლონეთი, სლოვაკეთი, სლოვენია, უნგრეთი, შვეიცარია. აღნიშნული ქვეყნები ერთად ქმნიან შენგენის ზონას.

დღეისათვის შენგენის ზონა მოიცავს 4 312 099 კვ.კმ -ს, სადაც ცხოვრობს დაახლოებით 400 მლნ ადამიანი.

შენგენის ზონა ჰგავს ერთგვარ სახელმწიფოს, რომელიც შეიქმნა საერთაშორისო ტურისტული ზონისათვის. მისი გარე საზღვრები მკაცრად კონტროლდება, ხოლო შიგნით საპასპორტო შემოწმება არ ხორციელდება. ხელშეკრულებამ დაადგინა, რომ შიდა, სახელმწიფოებს შორის საზღვრები უნდა გაუქმებულიყო, ხოლო გარე საზღვრები გამაგრებულიყო. ქვეყნები ვალდებულნი არიან, ერთიანი პოლიტიკა შეიმუშავონ მიგრანტების მიმართ, რაც მოითხოვს მონაცემთა საერთო ბაზისა და საერთო საპოლიციო-სასამართლო სისტემის შექმნას.

აღნიშნული წესები შეიმუშავეს 1999 წელს ევროკავშირის ქვეყნების ამსტერდამის შეხვედრაზე.

წყარო: ჩეხეთის საზოგადოებრივი ტელევიზია

banner
წინა სტატიაში”კონსტანტა ბანკის” შერწყმის გამო, დასვენების დღეებში ”თიბისი ბანკის” ზოგიერთი სერვისი შეიზღუდება
შემდეგი სტატიაქართულ მწვანილს “როსსელხოზნადზორის” მცენარეთა კარანტინის ცენტრში შეამოწმებენ